Andrzej Bąk
Wydanie I, format B5, s. 144
ISBN 978-83-64434-48-8
Zaproponowane podejście do szacowania ryzyka nawigacyjnego, czyli kombinacji prawdopodobieństwa wystąpienia określonego zdarzenia niebezpiecznego i konsekwencji związanych z tym niebezpieczeństwem, oparte jest na integracji wielu metod oraz wypracowaniu algorytmu automatycznej jego oceny. Z ogólnej formuły obliczania ryzyka wynika, że analiza ryzyka sprowadza się zawsze do wyboru optymalnej metody, która pozwoli na:
- identyfikację zagrożeń,
- oszacowanie ekspozycji na zagrożenia,
- oszacowanie poziomu prawdopodobieństwa zdarzeń niebezpiecznych,
- oszacowanie poziomu strat w zdarzeniach niebezpiecznych.
Podczas szacowania ryzyka w transporcie morskim trudno jest wskazać jedną metodę. Wybór jest zawsze uzależniony od warunków brzegowych prowadzonych badań dotyczących konkretnego aspektu nawigacji morskiej. W pracy skupiono się na akwenach ograniczonych, a jako reprezentatywny przykład wzięto pod uwagę żeglugę po torze wodnym Świnoujście–Szczecin. Zaprezentowano szereg metod służących m.in. do aktualnej oceny bezpieczeństwa nawigacji przy istniejących warunkach oznakowania nawigacyjnego. Zostało to osiągnięte poprzez przeprowadzenie badań ankietowych wśród pilotów morskich pracujących na co dzień na torze wodnym Świnoujście–Szczecin. Kolejna statystyczna metoda analizowania danych historycznych, jakimi są wypadki morskie, czyli zdarzenia na morzu otwartym lub wodach z nim połączonych, gdzie statki morskie uprawiają żeglugę, pozwoliła wskazać obszary potencjalnie niebezpieczne, które wymagają szczególnej uwagi w kontekście redukcji zdarzeń niepożądanych w przyszłości.