Wojciech Piszczek, Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie
Recenzenci:
Prof. dr hab. inż. Zdzisław Cygan
Prof. dr inż. kpt. ż.w. Aleksander Walczak
Rok wydania: 1990
222 s., B5, oprawa miękka
Prezentowana praca stanowi kolejny krok w ukonstytuowaniu się i rozwoju inżynierii ruchu morskiego (IRM) – dyscypliny mającej zasadnicze znaczenie dla rozwiązywania problemów bezpieczeństwa jednostek pływających i wzrostu efektywności przewozów na akwenach ograniczonych. Jest ona próbą syntezy rozproszonego materiału w jeden logiczny i spójny system traktujący o IRM pod kątem stosowanych miar. Aby uzyskać zamierzony efekt konieczne było nie tylko przeanalizowanie i zsyntetyzowanie całego istniejącego dorobku, lecz skonstruowanie pełnego i spójnego systemu, dzięki uzupełnieniu brakujących elementów.
Systemowe podejście pozwoliło na określenie pewnych prawidłowości dyscypliny, jak również dostrzeżenie jej braków. W rozwoju IRM autor dostrzegł początkowe podejście na podstawie licznych wzorów empirycznych, a następnie budowę skomplikowanych czasami modeli analitycznych, lecz ukierunkowanych tylko na konkretne potrzeby badawcze. W modelach tych najczęściej nie uwzględniano ogólnych prawidłowości IRM jako dyscypliny naukowej. Występował więc brak korelacji między modelami rozwiązań różnych problemów. Z tego powodu, udane rozwiązania jednego problemu często nie były wykorzystywane do rozwiązania innych, o podobnym ujęciu zagadnień.