Wojciech Kozera, Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie
Recenzenci:
prof. dr hab. inż. Stanisław Skoczowski
prof. dr inż. Jerzy Dziedzic
doc. dr hab. inż. Bogdan Chorowski
Rok wydania: 1982
158 s., B5, oprawa miękka
Przedmiotem pracy jest analiza i synteza śledzących wielowymiarowych układów linii stacjonarnych z opóźnieniami, opisanych w przestrzeni stanów równaniami o postaci 1.1 i 1.2. przedstawiono w niej metodę projektowania układów śledzących w oparciu o technikę przekształcenia Laplace’a. idea proponowanej metody opiera się na zależności 2.15 wiążącej ustalony błąd nadążania układu sterowania obiektu z opóźnieniami od tegoż błędu układu sterowania obiektu zastępczego bez opóźnień.
Zaproponowano nowe metody doboru członu (korektora) włączonego w pętlę sprzężenia zwrotnego od wektora stanu lub od wektora odpowiedzi tak, aby bieguny układu śledzącego miały z góry zadane wartości. Ponadto wprowadzono pojęcie korektora dyskretno-ciągłego dla układu z opóźnieniami.